همان که از لب هر غنچه آب می گیـرد        ز برگ های تن گل گلاب مــــــی گیرد

کسی به لالایی سنگ ها رود در خواب        که رفـتـنـش ز حــرم خــواب می گیـرد

ز قصّــه ی تن و تابوت و تیر پرسید و        به سنگ و نیزه زهرسو جواب می گیرد

که گفته است که وقـت نماز آیات است         خسوف گشــــته و یـا آفتاب مــــی گیرد

رکاب صبح عمویش گرفت وشـب، دشمن         برای نیزه ســـواری رکــاب مــی گیرد